Επίθεση με γιαούρτι δέχθηκε ο Π.Ψωμιάδης από συνταξιούχο
30 Σεπτεμβρίου 2006
Ξανά της μόδας τα γιαούρτια
Εκλογές του φραπέ. Αλλά όχι μόνο. Τα γιαούρτια είναι ξανά στη μόδα από συνταξιούχους. Ακολουθούν νεράντζια και ντομάτες. Έχουν μνήμη οι παλαιότεροι και διδάσκουν στους νεότερους. Σε εποχές που τα πάντα ισοπεδώνονται από την πολιτική ορθότητα. Λέτε;
Επίθεση με γιαούρτι δέχθηκε ο Π.Ψωμιάδης από συνταξιούχο
Επίθεση με γιαούρτι δέχθηκε ο Π.Ψωμιάδης από συνταξιούχο
Ξύλινη γλώσσα…
Όχι, δεν φοβάμαι την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, αριστερών και δεξιών. Εχει πάψει εδώ και χρόνια να με εξαγριώνει, δεν με αγγίζει καν, την προσπερνώ, δεν με αγγίζει ή με κάνει να χαμογελώ ειρωνικά.
Τη δική μου ξύλινη γλώσσα φοβάμαι κάθε που είναι να ασχοληθώ με τα της πόλης. Ιδιαίτερα τις προστακτικές της.
Και πιο πολύ εκείνη το αυτιστικό κόλλημα στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα (λιτότητα, ανεργία, φτώχια) που σε καθιστούν αδρανή μπροστά στα «μικρά» (επίπεδο ζωής, συγκοινωνίες, πράσινο, αισθητική της πόλης και των ανθρώπων).
Γιατί τα λέω αυτά;
Διότι, προς Θεού (ή προς Λένιν) ΔΕΝ ψηφίζουμε στις Δημοτικές εκλογές «ενάντια στη Λιτότητα και τον Αυταρχισμό» ΓΑΜΩΤΟ! Ούτε για να μετρήσουμε ποιο κόμμα την έχει πιο μεγάλη! Ούτε για να αλλάξουμε πολίτευμα! Ούτε για να τιμήσουμε τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα!
Ψηφίζουμε για το πώς και που θα ζήσουμε την κάθε ημέρα μας!
(Πάλι «ξύλινος» έγινα;)
Τη δική μου ξύλινη γλώσσα φοβάμαι κάθε που είναι να ασχοληθώ με τα της πόλης. Ιδιαίτερα τις προστακτικές της.
Και πιο πολύ εκείνη το αυτιστικό κόλλημα στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα (λιτότητα, ανεργία, φτώχια) που σε καθιστούν αδρανή μπροστά στα «μικρά» (επίπεδο ζωής, συγκοινωνίες, πράσινο, αισθητική της πόλης και των ανθρώπων).
Γιατί τα λέω αυτά;
Διότι, προς Θεού (ή προς Λένιν) ΔΕΝ ψηφίζουμε στις Δημοτικές εκλογές «ενάντια στη Λιτότητα και τον Αυταρχισμό» ΓΑΜΩΤΟ! Ούτε για να μετρήσουμε ποιο κόμμα την έχει πιο μεγάλη! Ούτε για να αλλάξουμε πολίτευμα! Ούτε για να τιμήσουμε τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης και του αντιδικτατορικού αγώνα!
Ψηφίζουμε για το πώς και που θα ζήσουμε την κάθε ημέρα μας!
(Πάλι «ξύλινος» έγινα;)
βλέποντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος
(αυτό άκουγα καθώς έγραφα το post που ακολουθεί)
Είδα σήμερα στο περίπτερο το φύλλο του "Τύπου της Θεσσαλονίκης" (με το αστέρι της Βεργίνας - κλασσικά). Φάτσα φόρα o Ατσαλάκωτος (πιο ατσαλάκωτος από ποτέ) και από κάτω οι πηχιαίοι τίτλοι: "ο λαός της Θεσσαλονίκης στηρίζει σύσσωμος τον Παπαγεωργόπουλο". Κάτι ψιλά είχε και για κάποιο μικροσκανδαλάκι (έγινε το σκάνδαλο συνήθειά μας παραφράζοντας) με το πάγωμα όλων των αιτήσεων για μεταδημότευση εν όψει των εκλογών. Γιατί άραγε; Στις εκλογές του 2000 (αν θυμάμαι καλά) είχε γίνει μια σχετική καμπάνια από το Υπουργείο Εσωτερικών (μου διαφεύγει το όνομα του τότε αντίστοιχου υπουργού) επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη. Δινόταν η ευκαιρία στους πολίτες να μεταφέρουν τα εκλογικά τους δικαιώματα στον τόπο κατοικίας τους με σχετική ευκολία. Ως τότε κάτι τέτοιο περνούσε από έναν γραφειοκρατικό Γολγοθά και γι' αυτό μέχρι σήμερα κάποιοι ψηφίζουν (θεωρητικά, καθώς πολλοί δεν πηγαίνουν καν) στα Φιλιατρά ενώ η οικογένεια έχει μετακομίσει εδώ και τρεις γενιές στην Αθήνα κλπ. Με τα Κ.Ε.Π. η διαδικασία απλοποιήθηκε ακόμα περισσότερο. Δεν ξέρω τι κίνηση είχε η πρακτική της μεταδημότευσης μέχρι που προέκυψε αυτό το ζήτημα. Φυσικά μπορεί ο καθένας να μαντέψει προς ποίου το όφελος θα ήταν να σκαλώσει το θεματάκι. Η Θεσσαλονίκη στα χαρτιά (όχι όμως στην πραγματικότητα) είναι πόλη γερόντων. Καταρχήν ως φοιτητούπολη χάνει μεγάλο μέρος του νεαρόκοσμου στις εκλογές. Αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι εξακολουθούν να ψηφίζουν πέριξ της Θεσσαλονίκης γιατί το ίδιο πράττει και η οικογένειά τους. Δεν ξέρω γιατί αφού πλέον μπορεί κανείς να το αλλάξει εύκολα αυτό και μάλιστα χωρίς να δεσμεύεται από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ίσως επειδή πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν πως κι από αυτή την πόλη είναι περαστικοί. Ίσως αλληθωρίζουν προς Αθήνα ή εξωτερικό. Μεγάλο ζήτημα αυτό αλλά αν αρχίσει κανείς θα πάει σε άλλα μονοπάτια. Επιστρέφω στο θέμα μου λοιπόν. Κάποιοι αποφάσισαν το αυτονόητο: να ψηφίσουν φέτος εκεί που μένουν. Ποιοί ήταν αυτοί; Οι ηλικίες 60-80+ που στηρίζουν αναφανδόν το Γατόπαρδο; Όχι βέβαια. Εξάλλου, εκτός κι αν έχει κάνει σχετική ρύθμιση ο εφευρετικός Βασίλης, από μια ηλικία και μετά δεν είναι υποχρεωτική η ψήφος. Άρα; Εντάξει, δε θα πλάσσω θεωρίες συνωμοσίας αλλά τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Διάβασα στην Athens Voice της προηγούμενης εβδομάδας, στο άρθρο του Στέφανου Τσιτσόπουλου, πως ο Κοκομπίλ (ναι, έτσι τον αναφέρει!) έχει τη νίκη στο τσεπάκι του επειδή τον στηρίζει το Ε' Δημοτικό Διαμέρισμα, που είναι και το πλέον πολυπληθές και πυκνοκατοικημένο. Βασικά είναι όλη η ανατολική Θεσσαλονίκη από την Έκθεση μέχρι την Καλαμαριά (εκτός την Τούμπα). Δηλαδή σαν να ψήφιζαν όλοι μαζί αντίστοιχα στην Αθήνα Πατήσια, Αμπελόκηποι και Παγκράτι - Μετς. Πολύ αμφιβάλλω πάντως αν τον ψηφίζουν για τη νέα (και ηχοαπορροφητική) ασφαλτόστρωση της Ανθέων. Μάλλον επειδή τον βλέπουν λεβέντη (τι;) με την τήβεννο και το μετάλλιο και πιστεύουν πως ως γιατρός που είναι (οδοντίατρος, βέβαια, που έτσι κι αλλιώς δεν τον χρειάζεσαι μετά από μια ηλικία επίσης) μπορεί κανείς να στηριχτεί πάνω του. Ενώ η Χρύσα; Εσχάτως σκάει συνέχεια μούρη στα κανάλια μαζί με το πουλέν της (νομίζει), το Δούκα. Είναι βέβαια μια συμπαθητική περσόνα ο Ηρακλής Δούκας αλλά όσο κι αν με διασκεδάζει δεν μπορώ να τον δω σαν κάτι παραπάνω από έναν σκεπτόμενο Νίκο Χορταρέα. Πάντως η συνύπαρξη και μόνο της υποψήφιας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το συγκεκριμένο άτομο προκαλεί βδελυγμία σε κάποιους για διάφορους φοβικούς λόγους. Αλλά αυτό έχει πάψει να με εκπλήσσει πλέον. Αυτό που πραγματικά με εκπλήσσει είναι πως η αξιωματική αντιπολίτευση πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία του υπερκομματικού ψηφοδελτίου με επικεφαλής το Μπουτάρη. Μετά από αυτό από δω πήγαν και οι άλλοι με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της πρωτοφανούς (για φαντάσου!) αλλά και αυτονόητης κίνησης να αποδεσμευτούν οι δημοτικές εκλογές από την κομματική επιλογή. Οικογενειακή φίλη - μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - ποτέ δε χώνεψε την Αράπογλου και λυσσούσε υπέρ του Μπουτάρη όταν ακόμα μαγειρευτόταν η κατάσταση. Όταν τη ρώτησα πως βλέπει την υποψηφιότητα μετά τη στήριξη της Χρύσας από το Γιωργάκη ανασήκωσε τους ώμους και είπε πως θα την ψηφίσει, τι να κάνει; Αυτοί που ψηφίζουν τον Ατσαλάκωτο και τον Πανίκα δεν είναι απαραίτητα επειδή τους γουστάρουν αλλά επειδή έχουν την απόλυτη στήριξη της Ν.Δ. Τώρα γιατί ψηφίζει ο καθένας Ν.Δ. δεν ξέρω. Μάλλον επειδή πάει κι αυτό σαν την περιοχή που έχεις τα εκλογικά σου δικαιώματα. Υπόθεση άκρως οικογενειακή δηλαδή.
Στο Ταξί
O μοναδικός άνθρωπος στην πόλη που έπεσε πάνω σε αριστερό ταρίφα ήμουν εγώ. Ω ναι! Στην Όλγας είχε τρομερό μποτιλιάρισμα διότι σε αυτήν την πόλη -που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η μόνιμη έμπνευση του Νταλί- γίνονται όλα μαζί ταυτόχρονα. Εκλογές και Ινφοσύστεμ. Η λεωφορειογραμμή έχει καταργηθεί προ πολλού διότι είναι γνωστό σε όλη την πλάση ότι σε περίοδο εκλογών ο καθένας παρκάρει όπου θέλει χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς. Τα αλαρμ αναβόσβηναν διαρκώς από τη βίλα μπιάνκα εως τη Χανθ ενώ παρατήρησα και ένα hilux Toyota διπλοπαρκαρισμένο με αλαρμ μπροστά σε goodys να κλείνει τον μισό δρόμο με τις ροδάρες του. Με λίγα λόγια π-α-ν-ι-κ-ό-ς.
Το ταξί μου έχει ακινητοποιηθεί όπως τα συγκρουόμενα και περνώντας μπροστά από το εκλογικό κέντρο του Μπουτάρη ο ταρίφας -one of a kind αριστερός- αναφωνεί: «Ρε τον Μπουτάρη! Σα ζωντανός είναι. Είδες αν έχεις λεφτά όλα μπορείς να τα κάνεις.» Σκέφτομαι αν πρέπει να του εξηγήσω ότι μια καλή φωτογράφηση και μια ποιοτική ψηφιακή εκτύπωση δεν στοιχίζουν πάνω από 100-150 ευρώ αλλάζω γνώμη όμως και δεν του απαντώ γιατί ο άνθρωπος είναι πεισμένος ότι ο Μπουτάρης είναι πλούσιος. Μέσα στο γενικότερο μίνι αλτζχάιμερ που με δέρνει θυμάμαι με μεγάλη προσπάθεια ότι αυτή τη φράση για τον Μπουτάρη την έχω ακούσει για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα μέρες.
Το ταξί έχει κολλήσει στην άσφαλτο και κάνουμε 10 μέτρα κάθε 10 λεπτά έτσι βρίσκω την ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με τον οδηγό για την ατσαλακωτιάδα. «Κοίταξε να δεις παλικάρι» μου λέει «το κέντρο της Θεσσαλονίκης ήταν πάντα συντηρητικό αλλά αυτό το χάλι πρέπει να αλλάξει επιτέλους γιατί πέρασαν πολλά χρόνια με τους ίδιους ανθρώπους να κινούν τα νήματα. Δηλαδή τι; Αυτοκρατορία;»
Χμ… λέγοντας αυτά ο οδηγός στο μυαλό μου έρχεται η φράση από τον Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών: «Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα.»
Το ταξί μου έχει ακινητοποιηθεί όπως τα συγκρουόμενα και περνώντας μπροστά από το εκλογικό κέντρο του Μπουτάρη ο ταρίφας -one of a kind αριστερός- αναφωνεί: «Ρε τον Μπουτάρη! Σα ζωντανός είναι. Είδες αν έχεις λεφτά όλα μπορείς να τα κάνεις.» Σκέφτομαι αν πρέπει να του εξηγήσω ότι μια καλή φωτογράφηση και μια ποιοτική ψηφιακή εκτύπωση δεν στοιχίζουν πάνω από 100-150 ευρώ αλλάζω γνώμη όμως και δεν του απαντώ γιατί ο άνθρωπος είναι πεισμένος ότι ο Μπουτάρης είναι πλούσιος. Μέσα στο γενικότερο μίνι αλτζχάιμερ που με δέρνει θυμάμαι με μεγάλη προσπάθεια ότι αυτή τη φράση για τον Μπουτάρη την έχω ακούσει για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα μέρες.
Το ταξί έχει κολλήσει στην άσφαλτο και κάνουμε 10 μέτρα κάθε 10 λεπτά έτσι βρίσκω την ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με τον οδηγό για την ατσαλακωτιάδα. «Κοίταξε να δεις παλικάρι» μου λέει «το κέντρο της Θεσσαλονίκης ήταν πάντα συντηρητικό αλλά αυτό το χάλι πρέπει να αλλάξει επιτέλους γιατί πέρασαν πολλά χρόνια με τους ίδιους ανθρώπους να κινούν τα νήματα. Δηλαδή τι; Αυτοκρατορία;»
Χμ… λέγοντας αυτά ο οδηγός στο μυαλό μου έρχεται η φράση από τον Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών: «Η εξουσία διαφθείρει. Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα.»
29 Σεπτεμβρίου 2006
Spy Captain
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί σε όλα τα πολιτικά έντυπα τα ελληνικά είναι τραγικά; Δεν μιλάω βέβαια για τα ξύλινα -που είναι τόσο ξύλινα όσο και το δημιούργημα του τζεπέτο- αλλά για τις απίστευτες ασυνταξίες. Έτσι και προσπαθήσεις να διαβάσεις ένα από δαύτα πάει το έκαψες. Οκ το word διορθώνει τα ορθογραφικά αλλά αδυνατεί να διορθώσει τα συντακτικά με αποτέλεσμα οι ασυναρτησίες να μην έχουν τελειωμό. Για να μη βάλουμε και την απόλυτη έλλειψη γνώσης της σωστής χρήσης των σημείων στίξης. Οκ δεν είμαι φιλόλογος αλλά από πολύ μικρός έμαθα ότι το space το πατάς το σκασμένο ΜΕΤΑ το κόμα. Όχι πριν και μετά ρε φίλε βγάζοντας την ψυχή ΟΛΩΝ των γραφιστών αντιγραφιστών και τυπογραφιστών που παλεύουν να διορθώσουν τα αδιόρθωτα. Πως γίνεται κάποιος να ζητάει τη ψήφο σου από τη στιγμή που δεν μπορεί να γράψει έστω μια σωστή πρόταση;
Αν δεν βαριέστε μπορείτε να τσακώσετε ένα από τους γνωστούς θησαυρούς πολιτικής λογοτεχνίας που ονομάζεται συνήθως «προγραμματικές δηλώσεις» ή κάπως έτσι. Θα με θυμηθείτε. ΑΝ αντέξετε από το λογοτεχνικό σοκ μπορείτε να συνεχίσετε με τα έντυπα που περιέχουν τους υποψήφιους του κάθε συνδυασμού. Εκεί πια γίνεται ο χαμός του χαμού. Με βιογραφικά μεστά και ζοφερά γεμάτα από παρομοιώσεις και σχήματα λόγου χωρίς ούτε μια τελεία. Ρε θα σηκωθεί ο μπέκετ από τον τάφο του λέμε (ο δάσκαλος σάμιουελ ήταν απόλυτα άστικτος αλλά ήταν ο μπέκετ).
Και ή άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Στη Σιγκαπούρη το πρόστιμο αν μασάς μαστίχα (τσίχλα στα αθηνέζικα) δημοσίως ανέρχεται στα 5000 δολάρια.
Αν δεν βαριέστε μπορείτε να τσακώσετε ένα από τους γνωστούς θησαυρούς πολιτικής λογοτεχνίας που ονομάζεται συνήθως «προγραμματικές δηλώσεις» ή κάπως έτσι. Θα με θυμηθείτε. ΑΝ αντέξετε από το λογοτεχνικό σοκ μπορείτε να συνεχίσετε με τα έντυπα που περιέχουν τους υποψήφιους του κάθε συνδυασμού. Εκεί πια γίνεται ο χαμός του χαμού. Με βιογραφικά μεστά και ζοφερά γεμάτα από παρομοιώσεις και σχήματα λόγου χωρίς ούτε μια τελεία. Ρε θα σηκωθεί ο μπέκετ από τον τάφο του λέμε (ο δάσκαλος σάμιουελ ήταν απόλυτα άστικτος αλλά ήταν ο μπέκετ).
Και ή άχρηστη πληροφορία της ημέρας: Στη Σιγκαπούρη το πρόστιμο αν μασάς μαστίχα (τσίχλα στα αθηνέζικα) δημοσίως ανέρχεται στα 5000 δολάρια.
παραλειπόμενα
Την ιστορία την έχω ξαναγράψει ως σχόλιο στο blog του oneiros. Καθώς κινούμαι στους αρχιτεκτονικούς κύκλους την έχω ακούσει σε πολλές παραλλαγές. Τέτοιες ιστορίες είναι σαν τα ανέκδοτα με τον Τοτό, ο καθένας την ξέρει κάπως διαφορετικά αλλά το κουκούτσι (το punchline που λένε και οι αμερικανοί) παραμένει το ίδιο. Δεν την ξέρουν όμως και πολλοί μη αρχιτέκτονες. Την παραθέτω λοιπόν και πάλι αυτούσια (με την άδεια του oneiros ελπίζω μιας και πρωτοανέβηκε στο δικό του blog) γιατί αναδεικνύει όλο το μεγαλείο των κλειδοκρατόρων αυτής της μικρομέγαλης πόλης:
«Το καλυτερότερο όμως είναι άλλο. Δίπλα στο κομψοτέχνημα (λέμε τώρα) που λέγεται Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης κάνουν τώρα μια πλατεία, την οποία έχει σχεδιάσει ο πασίγνωστος (στους κύκλους των αρχιτεκτόνων) Arata Isozaki. Όμως φυσικά ο Isozaki ως Ιάπων έχει συνηθίσει σε άλλα budget και άλλες συμπεριφορές, πιο comme il faut. Ο Γατόπαρδος ή Ατσαλάκωτος ή Φτερωτός Γιατρός/Δήμαρχος όμως ομού μετά του προέδρου της ΔΕΘ και εν γένει στα μέσα και στα έξω κ.Μπακατσέλου διεφώνησαν και του έκαναν την παρατήρηση για περικοπές κλπ. Ο Arata δε μάσησε και τους είπε ότι με μισό budget δε γίνεται δουλειά. Και τότε οι κύριοι είχαν το θράσος να κάνουν αρχιτεκτονικές υποδείξεις για το πώς μπορούν να μειώσουν το κόστος! Ο Isozaki το πήρε τόσο βαριά που έπαθε έμφραγμα...»
Τι να πει κανείς! Σαν να σου ράψει πάνω σου ρούχο (sur mesure που θα έλεγε και ο Λάκης Γαβαλάς) ο ίδιος ο Valentino κι εσύ μετά να το πας για στένεμα στη Λίτσα τη μοδίστρα της Μαρτίου. Και το παράδειγμα δεν είναι καθόλου τυχαίο...
28 Σεπτεμβρίου 2006
Ouzo Powa
Σε αυτές τις εκλογές νικητής θα αναδειχθεί το ούζο. Οι επόμενες θα γίνουν με κλήρωση.
Διότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς ούζο. Θες να συζητήσεις κάτι; A φίλε μόνο με ούζο θα τα πούμε καλύτερα. Θες να θάψεις κάποιον από το συνδυασμό σου; Aπ! Mε ούζο το φτυάρι λειτουργεί καλύτερα, ταχύτερα και έχεις και τη δικαιολογία «ε…εντάξει ένα ποτηράκι παρά πάνω ήπιαμε και τα είπαμε». Γουελ όπου σταθώ και όπου βρεθώ τα τραπέζια με πολιτικούς και παρατρεχάμενους είναι στημένα με τα καραφάκια να περιμένουν έτοιμα πάνω στα λευκά τραπεζομάντιλα. Ένα τρελό πανηγύρι έχει στηθεί σε όλη την πόλη και τα γκαρσόνια τρέχουν και δεν φτάνουν: Μοδιάνο, Λαδάδικα, Μαιάμι, Ιμβρος, Τζότζος, δεν προλαβαίνουν. Το Πλωμάρι αύξησε την παραγωγή του κατά χιλιάδες τόνους. Μέχρι και ο Θερμαικός έβαλε ούζο για τα ειδικά ρεζερβέ του.
Αυτές δεν είναι εκλογές. Είναι ένα πάρτυ με ούζα…
Διότι τίποτα δεν γίνεται χωρίς ούζο. Θες να συζητήσεις κάτι; A φίλε μόνο με ούζο θα τα πούμε καλύτερα. Θες να θάψεις κάποιον από το συνδυασμό σου; Aπ! Mε ούζο το φτυάρι λειτουργεί καλύτερα, ταχύτερα και έχεις και τη δικαιολογία «ε…εντάξει ένα ποτηράκι παρά πάνω ήπιαμε και τα είπαμε». Γουελ όπου σταθώ και όπου βρεθώ τα τραπέζια με πολιτικούς και παρατρεχάμενους είναι στημένα με τα καραφάκια να περιμένουν έτοιμα πάνω στα λευκά τραπεζομάντιλα. Ένα τρελό πανηγύρι έχει στηθεί σε όλη την πόλη και τα γκαρσόνια τρέχουν και δεν φτάνουν: Μοδιάνο, Λαδάδικα, Μαιάμι, Ιμβρος, Τζότζος, δεν προλαβαίνουν. Το Πλωμάρι αύξησε την παραγωγή του κατά χιλιάδες τόνους. Μέχρι και ο Θερμαικός έβαλε ούζο για τα ειδικά ρεζερβέ του.
Αυτές δεν είναι εκλογές. Είναι ένα πάρτυ με ούζα…
μια αποτυχία
Ήμουν ερωτευμένος με όλους τους υποψήφιους δημοτικούς και νομαρχιακούς συμβούλους. Με όλους, όλων των παρατάξεων. Διαβάζω και καταβροχθίζω τα βιογραφικά τους από τα διαφημιστικά φυλλάδια, και παθαίνω σοκ από το πόσο πετυχημένοι είναι . Έχουν κάνει τόσα πολλά. Από το μέτρημα των bullets σε κάθε λίστα έχω χάσει τον λογαριασμό. Έχει η θεσσαλονίκη τόσους δημιουργικούς ανθρώπους ? και που κρύβονται τόσο καιρό? μήπως είναι "εισαγωγής" ? Μας τους έφεραν οι εξωγήινοι για να μας επηρρεάσουν και να μπορέσουν να κάνουν εισβολή πιο εύκολα ? Τους έφεραν από αθήνα για να μείνουμε για πάντα ο τελευταίος τροχός της αμάξης? Το σκεφτόμουν και άκρη δεν έβγαζα. Μέχρι που κοιμήθηκα πάνω από μια στοίβα διαφημιστικά φυλλάδια.
Μέσα στο όνειρό μου ανακάλυψα την μαύρη τρύπα στην οποία έιχα πέσει από τότε που είχα αρχίσει να ψηφίζω. Μετρούσα δεν διάβαζα. Έβαζα νοερά 1,2,3... δίπλα σε κάθε σημείο του βιογραφικού του κάθε υποψηφίου και εντυπωσιαζόμουν. Ακόμα και όταν το βιογραφικό ήταν : Έχω 2 παιδιά, 1 έστι , το 2 αλλιώς. Οι περισσότεροι υποψήφιοι έχουν τουλάχιστον 5-6 θέσεις σε διάφορους συλλόγους , σωματεία, επιμελητήρια, κοκ. Επίσης έχουν διοικήσει , έχουν μανατζάρει, έχουν προμοτάρει, έχουν γράψει, κοκ, σε διάφορες θέσεις. Αυτό που δεν έχω βρεί ακόμη είναι τι αποτελέσματα έχουν όλοι αυτοί. Γιατί στα περισσότερα σοβαρά βιογραφικά που έχω διαβάσει, κανείς δεν γράφει τι θέση είχε. Όλοι οι σοβαροί (με τον εαυτό τους και με τους άλλους) γράφουν τι έκαναν στη θέση που έιχαν σε μια εταιρία, δίνουν στοιχεία για τα δεδομένα των προβλημάτων που έλυσαν ή περιγράφουν με λεπτομέρεις ένα έργο στο οποίο συμμετείχαν και τι αποτελέσματα είχε.. Θα με εντυπωσίαζε να δώ (και με αποδείξεις) ότι ένας υποψήφιος κατάφερε και έφερε έσοδα σε ένα σωματείο στο οποίο ήταν μέλος , πρόεδρος κοκ. Επίσης αναρωτιέμαι για ποιο λόγο περισσότερο τις συνδικαλιστικές θέσεις που κατείχαναπό τα επιτεύγματα στη δουλειά τους. πχ Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει ένας οδοντίατρος που είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος τη δουλειά του ? είναι φιλικός ? σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα? σε βοηθάει όταν πονάει το δόντι σου ή σε αφήνει στη μοίρα σου μέχρι την επόμενη συνεδρία?
Μέσα στο ύπνο μου τα σκεφτόμουν όλα αυτα, επειδή όταν ρωτάμε αν ένας γιατρός είναι καλός για να τον επισκεφτούμε, δεν μας νοιάζει αν είναι πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου ή αν έχει διετελέσει μέλος του γυμναστικού συλλόγου των άνω κάτω πετρλώνων νότιας πελλοπονήσου. Μας ενδιαφέρει αν είναι καλός στη δουλειά του. Μας ενδιαφέρει , γιατί ο αποτελεσματικός υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος είναι αυτός που είναι καλός στη δουλειά του...
Ξέρω ότι μαζί με τα ξερά καίω και τα χλωρά, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Προσωπικά, παραδέχομαι τους ανθρώπους που είναι καλοί στη δουλειά τους και μεταφέρουν αυτήν την ικανότητα και εμπειρία και στον πολιτικό στοίβο. Άλλα αυτοί λείπουν από τον πολιτικό στοίβο αυτή τη στιγμή, εκτός από μερικές φωτεινές εξαιρέσεις.
Μέσα στο όνειρό μου ανακάλυψα την μαύρη τρύπα στην οποία έιχα πέσει από τότε που είχα αρχίσει να ψηφίζω. Μετρούσα δεν διάβαζα. Έβαζα νοερά 1,2,3... δίπλα σε κάθε σημείο του βιογραφικού του κάθε υποψηφίου και εντυπωσιαζόμουν. Ακόμα και όταν το βιογραφικό ήταν : Έχω 2 παιδιά, 1 έστι , το 2 αλλιώς. Οι περισσότεροι υποψήφιοι έχουν τουλάχιστον 5-6 θέσεις σε διάφορους συλλόγους , σωματεία, επιμελητήρια, κοκ. Επίσης έχουν διοικήσει , έχουν μανατζάρει, έχουν προμοτάρει, έχουν γράψει, κοκ, σε διάφορες θέσεις. Αυτό που δεν έχω βρεί ακόμη είναι τι αποτελέσματα έχουν όλοι αυτοί. Γιατί στα περισσότερα σοβαρά βιογραφικά που έχω διαβάσει, κανείς δεν γράφει τι θέση είχε. Όλοι οι σοβαροί (με τον εαυτό τους και με τους άλλους) γράφουν τι έκαναν στη θέση που έιχαν σε μια εταιρία, δίνουν στοιχεία για τα δεδομένα των προβλημάτων που έλυσαν ή περιγράφουν με λεπτομέρεις ένα έργο στο οποίο συμμετείχαν και τι αποτελέσματα είχε.. Θα με εντυπωσίαζε να δώ (και με αποδείξεις) ότι ένας υποψήφιος κατάφερε και έφερε έσοδα σε ένα σωματείο στο οποίο ήταν μέλος , πρόεδρος κοκ. Επίσης αναρωτιέμαι για ποιο λόγο περισσότερο τις συνδικαλιστικές θέσεις που κατείχαναπό τα επιτεύγματα στη δουλειά τους. πχ Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει ένας οδοντίατρος που είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος τη δουλειά του ? είναι φιλικός ? σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα? σε βοηθάει όταν πονάει το δόντι σου ή σε αφήνει στη μοίρα σου μέχρι την επόμενη συνεδρία?
Μέσα στο ύπνο μου τα σκεφτόμουν όλα αυτα, επειδή όταν ρωτάμε αν ένας γιατρός είναι καλός για να τον επισκεφτούμε, δεν μας νοιάζει αν είναι πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου ή αν έχει διετελέσει μέλος του γυμναστικού συλλόγου των άνω κάτω πετρλώνων νότιας πελλοπονήσου. Μας ενδιαφέρει αν είναι καλός στη δουλειά του. Μας ενδιαφέρει , γιατί ο αποτελεσματικός υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος είναι αυτός που είναι καλός στη δουλειά του...
Ξέρω ότι μαζί με τα ξερά καίω και τα χλωρά, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Προσωπικά, παραδέχομαι τους ανθρώπους που είναι καλοί στη δουλειά τους και μεταφέρουν αυτήν την ικανότητα και εμπειρία και στον πολιτικό στοίβο. Άλλα αυτοί λείπουν από τον πολιτικό στοίβο αυτή τη στιγμή, εκτός από μερικές φωτεινές εξαιρέσεις.
Design + Πολιτική
Μπορούν να συνυπάρξουν; Το μεγαλύτερο ποσοστό όσων έχουμε δει ως τώρα (δες τρανταχτό παράδειγμα) φωνάζει ένα εκωφαντικό ΟΧΙ! Υπάρχουν όμως δουλείες που αποτελούν την -πολύ ευχάριστη- εξαίρεση στον κανόνα. Ενα απ'αυτά είναι η τελευταία προεκλογική καμπάνια της Χρύσας Αράπογλου, την οποία ανέλαβε το γραφείο echo της Θεσσαλονίκης. Η λογική είναι τέρμα πολιτική και δεν ξεφεύγει καθόλου από τα υπάρχοντα πρότυπα (μεγάλη φωτό του υποψηφίου, όνομα, λογότυπο και σλόγκαν συνδιασμού κλπ.) αλλά δεν έχει -ευτυχώς- κανένα από σχεδιαστικά πρότυπα που -δυστυχώς- εξακολουθούν να υπάρχουν σε τέτοιες δουλειές. Είναι 100% επαγγελματική και φρέσκια δουλειά. Μακάρι να βλέπαμε κι άλλα τέτοια όμορφα σε προεκλογικές εκστρατίες.
Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο site της αλλά και να διαβάσετε στο σχετικό thread του hegrade.
Φάτε χώμα, ρε!
Όλες μας οι "ενοχλήσεις" προς το τμήμα οδοποιίας του ατσαλάκωτου δήμου είχαν πέσει στο κενό τα προηγούμενα χρόνια. Μην βιάζεστε, έλεγα στους συγκάτοικους της πολυκατοικίας, πλησιάζουν εκλογές. Κάποιοι με θεωρούσαν υπερβολικό, κυνικό, αν όχι ξερόλα.
Τέλη Ιούνη ξεκίνησαν να πληγώνουν το δρόμο κάτω από το μπαλκόνι μας . Κομπρεσέρ και καυσαέριο, εκσκαφείς και χωματουργικά, εργάτες με λερωμένα ρούχα και μηχανικοί πιο κουστουμάτοι με τα χαρτιά στα χέρια και τα γυαλιά στα μάτια. Και δώστου να κλείνουν το δρόμο και δώστου νεύρα για το που θα παρκάρουμε.
Μιλάμε για ένα κομμάτι δρόμου περίπου 150 μέτρα σε μήκος και 6-7 μέτρα πλάτος. Χαρήκαμε στην αρχή, ο δρόμος δεν παιζόταν από τη λασπούρα που είχε αφήσει ένα προηγούμενο συνεργείο.
Ιούλιος είχε μπει, είχαν σφίξει και οι ζέστες και το γεφύρι της Άρτας δεν έλεγε να τελειώσει. Τουλάχιστον θα μας φτιάξουν πεζοδρόμιο, σκέφτηκα. Πήραμε και τις διαβεβαιώσεις από το μηχανικό ότι, ναι, θα υπάρχει φαρδύ πεζοδρόμιο, γιατί ο δήμος "θέλει τη γιαγιά να μπορεί να σπρώχνει το καρότσι, γιατί νοιάζεται για το δημότη - φίλο με κινητικά προβλήματα". Επίσης έπρεπε να πάμε ως επιτροπή πολυκατοικίας να πληρώσουμε το ειδικό τέλος και να προμηθευθούμε το ειδικό σήμα για να έχουμε το δικαίωμα να παρκάρουμε στην πιλοτή της πολυκατοικίας.
Όταν πιάσαμε τέλη Ιούλη τα νεύρα είχαν τσιτωθεί. Το πεζοδρόμιο δεν προχωρούσε. Ο δρόμος παρέμενε με χώμα. Βέβαια είχαν επιτρέψει τη διέλευση των αυτοκινήτων. Σκόνη, σκόνη, σκόνη. Αυτό αναπνέαμε μέχρι τα μέσα του Αυγούστου.
Το πρόβλημα ήταν η ασυνεννοησία μεταξύ των υπηρεσιών του Δήμου Θεσσαλονίκης και της ΔΕΗ. Ένα "κυτίο" στα σπλάχνα του πεζοδρομίου ήταν το μήλο της έριδος. Όποτε καλούσαμε τους μεν, μας έλεγαν ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα και ότι περίμεναν τους δε για να συνεχίσουν. Μετά από απειλές μας για εξώδικο, φάνηκε συνεργείο της ΔΕΗ. Κάλυψαν τη χαβούζα σε μια ημέρα.
Αρχές Σεπτέμβρη είδαμε την πρώτη πίσσα. Και το πλάτος του πεζοδρομίου να μειώνεται στα 70 εκατοστά με ενδιάμεσες τις κολώνες τηςΔΕΗ...
Είχαμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε από τους "τυχερούς". Μπορεί να είχαμε εισπνεύσει την άπειρη σκόνη. Ωστόσο, στους πιο δίπλα δρόμους τώρα περνάν τα ίδια. Βουλιάζοντας σε λάσπες. Τουλάχιστον αυτοί μπορούν να το απολαύσουν πίνοντας το φραπέ τους από το μπαλκόνι...
Τέλη Ιούνη ξεκίνησαν να πληγώνουν το δρόμο κάτω από το μπαλκόνι μας . Κομπρεσέρ και καυσαέριο, εκσκαφείς και χωματουργικά, εργάτες με λερωμένα ρούχα και μηχανικοί πιο κουστουμάτοι με τα χαρτιά στα χέρια και τα γυαλιά στα μάτια. Και δώστου να κλείνουν το δρόμο και δώστου νεύρα για το που θα παρκάρουμε.
Μιλάμε για ένα κομμάτι δρόμου περίπου 150 μέτρα σε μήκος και 6-7 μέτρα πλάτος. Χαρήκαμε στην αρχή, ο δρόμος δεν παιζόταν από τη λασπούρα που είχε αφήσει ένα προηγούμενο συνεργείο.
Ιούλιος είχε μπει, είχαν σφίξει και οι ζέστες και το γεφύρι της Άρτας δεν έλεγε να τελειώσει. Τουλάχιστον θα μας φτιάξουν πεζοδρόμιο, σκέφτηκα. Πήραμε και τις διαβεβαιώσεις από το μηχανικό ότι, ναι, θα υπάρχει φαρδύ πεζοδρόμιο, γιατί ο δήμος "θέλει τη γιαγιά να μπορεί να σπρώχνει το καρότσι, γιατί νοιάζεται για το δημότη - φίλο με κινητικά προβλήματα". Επίσης έπρεπε να πάμε ως επιτροπή πολυκατοικίας να πληρώσουμε το ειδικό τέλος και να προμηθευθούμε το ειδικό σήμα για να έχουμε το δικαίωμα να παρκάρουμε στην πιλοτή της πολυκατοικίας.
Όταν πιάσαμε τέλη Ιούλη τα νεύρα είχαν τσιτωθεί. Το πεζοδρόμιο δεν προχωρούσε. Ο δρόμος παρέμενε με χώμα. Βέβαια είχαν επιτρέψει τη διέλευση των αυτοκινήτων. Σκόνη, σκόνη, σκόνη. Αυτό αναπνέαμε μέχρι τα μέσα του Αυγούστου.
Το πρόβλημα ήταν η ασυνεννοησία μεταξύ των υπηρεσιών του Δήμου Θεσσαλονίκης και της ΔΕΗ. Ένα "κυτίο" στα σπλάχνα του πεζοδρομίου ήταν το μήλο της έριδος. Όποτε καλούσαμε τους μεν, μας έλεγαν ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα και ότι περίμεναν τους δε για να συνεχίσουν. Μετά από απειλές μας για εξώδικο, φάνηκε συνεργείο της ΔΕΗ. Κάλυψαν τη χαβούζα σε μια ημέρα.
Αρχές Σεπτέμβρη είδαμε την πρώτη πίσσα. Και το πλάτος του πεζοδρομίου να μειώνεται στα 70 εκατοστά με ενδιάμεσες τις κολώνες τηςΔΕΗ...
Είχαμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε από τους "τυχερούς". Μπορεί να είχαμε εισπνεύσει την άπειρη σκόνη. Ωστόσο, στους πιο δίπλα δρόμους τώρα περνάν τα ίδια. Βουλιάζοντας σε λάσπες. Τουλάχιστον αυτοί μπορούν να το απολαύσουν πίνοντας το φραπέ τους από το μπαλκόνι...
27 Σεπτεμβρίου 2006
Οδοιπορικό εν μέσω θερμής περιόδου
Κι ενώ ελάχιστες μέρες απομένουν για να γίνουμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές, περιφέρομαι στους δρόμους που αγάπησα, προσπαθώντας να αποφύγω τις περιρρέουσες καρέκλες των αναψυκτηρίων που μού στερούν ζωτικό χώρο από την περιπατητική μου ελευθερία, ενώ η κακοφωνία των οχημάτων που υπερχείλησαν το τρύπιο δοχείο της χωροταξικής ανοχής μας επιτίθεται με βάναυση αγριότητα στην εύθραυστη ηρεμία που συνειδητώς ενδύομαι κάθε πρωί. Τα άναρχα και αλλεπάλληλα κορναρίσματα, με διαπερνούν βιαίως, αφήνοντας μέσα μου χρόνια στίγματα της νοσηρής ψυχοπαθολογίας των πάσης φύσεως όντων που τα προκαλούν. Έλλειψη εκπαίδευσης; Μειωμένη αντίληψη; Αντανακλαστικά ψυχικών αντιποίνων; Κούραση και εκνευρισμός με σωρευτικές τάσεις; Οδική συμπεριφορά δεκαετιών που πλέον έχει γίνει δεύτερη φύσις; Όλα αυτά μαζί θεμελιωμένα πάνω στην προαιώνια εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του έλληνα...
Σφίγγω τους τραπεζίτες μου και συνεχίζω. Σε κάθε βήμα παραμονεύει κι ένας κακόγουστος ήχος κινητού τηλεφώνου συνοδευόμενος από μονόλογο στα 80dB, λες και είμαι υποχρεωμένος κάθε στιγμή της ζωής μου να υπομένω τα μονομερή κρωξίματα του αποβλακωμένου τηλεορασόπληκτου ψυχισμού της καφετέριας. Νισάφι πια.
Βρίσκω προσωρινό καταφύγιο σε κάποια δημόσια υπηρεσία για να αντιμετωπίσω την ακατέργαστη, κερασφόρου προελεύσεως, ευγένεια της υπαλλήλου. Με ύφος που υποδηλώνει το ανοσιούργημα που έκανα να μην την αφήσω να ολοκληρώσει το τσιγάρο της, μουγκρίζει: -Τι θες; -Την κεφαλήν σου επί πίνακι, παρά λίγο να ήταν η αυτόματη αντίδρασή μου, επανήλθε ασθμαίνουσα όμως η πρωινή μου ηρεμία, κι έτσι αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Μια εκτύπωση και μια υπογραφή αργότερα, χωρίς να δεήσει να με κοιτάξει καν, βουτώ εκ νέου στην "πολυπολιτισμική" κατωφέρεια της πόλης με τις αισθήσεις μου να βομβαρδίζονται από προεκλογικές ατσαλάκωτες διαφημίσεις με "τρυφερό" περιεχόμενο, "μάτσο" δηλώσεις τραγικώς στερουμένων ουσίας, βαρύγδουπες εξαγγελίες για αναλήψεις καταστροφικών έργων, έναν πακτωλό εκατομμυρίων στο βωμό της εφήμερης διακυβέρνησης. Δεν τολμώ να σταματήσω κάπου για έναν φραπέ γιατί στο ημίωρο που θα αφιερώσω, ορδές επίδοξων πωλητών με σύμπακτους δίσκους ανόμως αποκτηθέντες θα πολιορκήσουν σθεναρά την παραπαίουσα ηρεμία μου. Παίρνω το δρόμο της επιστροφής...
Φτάνω στην 50χρονη πολυκατοικία που διαμένω. Διακινδυνεύω για πολλοστή φορά την άνοδο με τον πανάρχαιο ανελκυστήρα που αρτηριοσκληρωτικώς αρνούνται οι ένοικοι να αλλάξουν, και 53 δευτερόλεπτα αργότερα βρίσκομαι στον έβδομο. Στέκομαι στο μισοσκότεινο δωμάτιο να μαζέψω τις σκέψεις μου όταν χωρίς προειδοποίηση θρυμματίζεται για ακόμη μία φορά η ησυχία γύρω μου από λυσσαλέα γαυγίσματα σκύλων του κάτω ορόφου. Σχεδόν αμέσως ανταπαντούν συμπαθέστατα τετράποδα της διπλανής και δύο απέναντι πολυκατοικιών, και γνωρίζω πλέον ότι η ηρεμία μου εξανεμίζεται για πολλές ώρες ακόμα. Οκτώ είναι τα τετράποδα που βρίσκονται σε απόσταση βολής. Εδώ και τρία χρόνια. Μία εκ των ημερών...
Οι νόμοι φτιάχνονται για να μην τηρούνται. Οι παράνομες δοσοληψίες πληθαίνουν, τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονται, οι άνεργοι "με περισσότερα προσόντα από όσα απαιτούνται" αυξάνονται με γεωμετρικό ρυθμό, τα λιγοστά μας δάση κατακαίονται κατά συρροήν, εμάς όμως μας ενδιαφέρει η μαρμαρόστρωση της πλατείας Γούναρη, οι Ολυμπιακοί αγώνες της Θεσσαλονίκης, οι υποθαλάσσιες αρτηρίες και τα υπόγεια τούνελ κάτω από το Χορτιάτη, η καταστροφική αναδιαμόρφωση της πλατείας Αριστοτέλους, οι ποικιλόχρωμες αντεγκλήσεις από βετεράνους και wannabe ολετήρες της κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής, το θεαθήναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των ερτζιανών...
Συλλυπητήρια. Σε λίγο τελειώνει άλλη μια προεκλογική περίοδος. Και το σχέδιο ακολουθείται κατά γράμμα...
"Οὐδέν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου." -Σοφοκλῆς
Σφίγγω τους τραπεζίτες μου και συνεχίζω. Σε κάθε βήμα παραμονεύει κι ένας κακόγουστος ήχος κινητού τηλεφώνου συνοδευόμενος από μονόλογο στα 80dB, λες και είμαι υποχρεωμένος κάθε στιγμή της ζωής μου να υπομένω τα μονομερή κρωξίματα του αποβλακωμένου τηλεορασόπληκτου ψυχισμού της καφετέριας. Νισάφι πια.
Βρίσκω προσωρινό καταφύγιο σε κάποια δημόσια υπηρεσία για να αντιμετωπίσω την ακατέργαστη, κερασφόρου προελεύσεως, ευγένεια της υπαλλήλου. Με ύφος που υποδηλώνει το ανοσιούργημα που έκανα να μην την αφήσω να ολοκληρώσει το τσιγάρο της, μουγκρίζει: -Τι θες; -Την κεφαλήν σου επί πίνακι, παρά λίγο να ήταν η αυτόματη αντίδρασή μου, επανήλθε ασθμαίνουσα όμως η πρωινή μου ηρεμία, κι έτσι αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Μια εκτύπωση και μια υπογραφή αργότερα, χωρίς να δεήσει να με κοιτάξει καν, βουτώ εκ νέου στην "πολυπολιτισμική" κατωφέρεια της πόλης με τις αισθήσεις μου να βομβαρδίζονται από προεκλογικές ατσαλάκωτες διαφημίσεις με "τρυφερό" περιεχόμενο, "μάτσο" δηλώσεις τραγικώς στερουμένων ουσίας, βαρύγδουπες εξαγγελίες για αναλήψεις καταστροφικών έργων, έναν πακτωλό εκατομμυρίων στο βωμό της εφήμερης διακυβέρνησης. Δεν τολμώ να σταματήσω κάπου για έναν φραπέ γιατί στο ημίωρο που θα αφιερώσω, ορδές επίδοξων πωλητών με σύμπακτους δίσκους ανόμως αποκτηθέντες θα πολιορκήσουν σθεναρά την παραπαίουσα ηρεμία μου. Παίρνω το δρόμο της επιστροφής...
Φτάνω στην 50χρονη πολυκατοικία που διαμένω. Διακινδυνεύω για πολλοστή φορά την άνοδο με τον πανάρχαιο ανελκυστήρα που αρτηριοσκληρωτικώς αρνούνται οι ένοικοι να αλλάξουν, και 53 δευτερόλεπτα αργότερα βρίσκομαι στον έβδομο. Στέκομαι στο μισοσκότεινο δωμάτιο να μαζέψω τις σκέψεις μου όταν χωρίς προειδοποίηση θρυμματίζεται για ακόμη μία φορά η ησυχία γύρω μου από λυσσαλέα γαυγίσματα σκύλων του κάτω ορόφου. Σχεδόν αμέσως ανταπαντούν συμπαθέστατα τετράποδα της διπλανής και δύο απέναντι πολυκατοικιών, και γνωρίζω πλέον ότι η ηρεμία μου εξανεμίζεται για πολλές ώρες ακόμα. Οκτώ είναι τα τετράποδα που βρίσκονται σε απόσταση βολής. Εδώ και τρία χρόνια. Μία εκ των ημερών...
Οι νόμοι φτιάχνονται για να μην τηρούνται. Οι παράνομες δοσοληψίες πληθαίνουν, τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονται, οι άνεργοι "με περισσότερα προσόντα από όσα απαιτούνται" αυξάνονται με γεωμετρικό ρυθμό, τα λιγοστά μας δάση κατακαίονται κατά συρροήν, εμάς όμως μας ενδιαφέρει η μαρμαρόστρωση της πλατείας Γούναρη, οι Ολυμπιακοί αγώνες της Θεσσαλονίκης, οι υποθαλάσσιες αρτηρίες και τα υπόγεια τούνελ κάτω από το Χορτιάτη, η καταστροφική αναδιαμόρφωση της πλατείας Αριστοτέλους, οι ποικιλόχρωμες αντεγκλήσεις από βετεράνους και wannabe ολετήρες της κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής, το θεαθήναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των ερτζιανών...
Συλλυπητήρια. Σε λίγο τελειώνει άλλη μια προεκλογική περίοδος. Και το σχέδιο ακολουθείται κατά γράμμα...
"Οὐδέν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου." -Σοφοκλῆς
virtual coffee
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τα τελευταία 10 χρόνια, η θεσσαλονίκη έχει παραμείνει σχεδόν ίδια. Ο καφές και η μπουγάτσα έχουν σχεδόν την ίδια γεύση, αντε να έχουν και λίγη ζάχαρη παραπάνω για αν αντέξουμε. Μόνο στις εκλογές αλλάζει η πόλη , στις φωτογραφίες σχεδόν όλων των υποψηφίων για αιρετή θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Χωρίς να θέλω να μειώσω την αριστερά που προσπαθεί συνήθως με κάποια "κουλτουριάρικη" αντιμετώπιση των θεμάτων, η δεξιά έχοντας καλύτερα εργαλεία καταφέρνει και μας δείχνει το πρόσωπο της θεσσαλονίκης που θέλουμε . Είναι κάπως έτσι :
Ενώ μόλις ανοίξεις τα μάτια , αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά με την πραγματικότητα της θεσσαλονίκης όπως είναι :
Συνεπώς το συμπέρασμα ένα μπορεί να είναι : Μας τελείωσε ο καφές. Frappé ξανά κανεις?
το χαρτομάνι
Σήμερα το πρωί κατεβαίνω καμαρωτή καμαρωτή για να πάω σε μια δουλίτσα και στην είσοδο της πολυκατοικίας βρίσκω ένα βουνό από φυλλάδια υποψηφίων δημοτικών συμβούλων (από νομαρχιακούς δεν ελάβαμε ακόμα - προφανώς δεν μπαίνουν στον κόπο γιατί με τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στον Πανίκα θα είναι σίγουροι πως θα εκλεγούν όλοι της NΔ και θα ακολουθήσουν μερικοί επίλεκτοι της Βούλας. Όλοι οι άλλοι στα χαρακώματα. Oπότε γιατί να τρέχουμε;). Με πολύ προσπάθεια κατάφερα να ανοίξω την πόρτα και να ξεμπουκάρω. Όπου πέφτω πάνω σε δεύτερο βουνό. Επειδή άρχισαν και τα πρωτοβρόχια κάποια ήταν βρεγμένα και κολλούσαν. Μετά από λίγα βήματα συνειδητοποίησα πως έσερνα μαζί μου μερικά καθώς είχαν προσκολληθεί στα παπούτσια μου. Και τι ειρωνία! Ήταν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κυρίου αντιδημάρχου καθαριότητας. Υπάρχει κι από δαύτο δηλαδή στη Θεσσαλονίκη; Ομολογώ πως κάτι είχα ακούσει γι' αυτή τη μόδα που έφτασε και στα μέρη μας αλλά δεν τo πολυπίστεψα. Κατά σατανική σύμπτωση την ίδια στιγμή που προσπαθούσα να αποδεσμευτώ από το χιουμοριστικού περιεχομένου φειγ-βολάν (τι; Δεν έκανε πλάκα;) κάποιοι υπάλληλοι του δήμου άδειαζαν τους κάδους ανακύκλωσης. Δίπλα στους κάδους για το χαρτί (που μόνο χαρτί δεν πετάνε οι περισσότεροι) υπήρχαν χαρτόκουτα. Κάποια από τα χαρτόκουτα ήταν γεμάτα σακούλες σκουπιδιών καθώς ορισμένοι πανέξυπνοι βαριόταν να φτάσουν ως τον σωστό κάδο. Τέλος πάντων. Οι υπάλληλοι λοιπόν άδειασαν τον κάδο ανακύκλωσης χαρτιού στη σκουπιδιάρα και έφυγαν. Τα χαρτόκουτα (έστω τα άδεια) όχι μόνο δεν τα πήραν αλλά από το πεζοδρόμιο, όπου κείτονταν φαρδιά πλατιά, τα μετέφεραν στο δρόμο και τα σφήνωσαν μεταξύ του άδειου πια κάδου και ενός αυτοκινήτου κάποιου άτυχου. Να δεχτώ ότι όλοι εμείς που μένουμε σε αυτή την πόλη είμαστε βρωμιάρηδες και πετάμε τα χαρτιά και τα σκουπίδια μας όπου βρούμε. Να δεχτώ πως οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμου δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους (που δεν την κάνουν) λόγω των μικροσκοπικών μισθών κλπ. Αλλά ο κύριος αντιδήμαρχος καθαριότητας, που συντονίζει το θεάρεστο έργο όλων αυτών και τόσο καλά τα καταφέρνει όπως διατείνεται στο φυλλάδιο, πρέπει να είναι πολύ γάτος. Το 'χει αποφασίσει να μας πνίξει στο χαρτί μέχρι τις παραμονές των εκλογών. Το πολύ μια βδομάδα πριν την ώρα μηδέν - και ενώ η πόλη θα έχει μετατραπεί σε αποθήκη χονδρικής ειδών συσκευασίας (αν δε βρέξει) ή σε εργοστάσιο χαρτοπολτού ( αν βρέξει) - θα βγουν τα εξελιγμένα συστήματα και θα τα κάνουν όλα λαμπίκο. Μετά τις 16 Οκτωβρίου όμως πίσω στα συνηθισμένα. Για να μην κακομαθαίνουμε...
Που 'ναι η λάμπα, οέο;
Η πόλη κοιμάται, γράφει ο Στράτος Κερσανίδης σ' ένα δυνατό κείμενο, στον τελευταίο Εξώστη. Ευτυχώς, όμως, κάποιοι bloggers έχουν αϋπνίες, και τόσο πάθος για να εξερευνήσουν τα προβλήματα της πόλης και να προτείνουν λύσεις, που μερικές φορές κοτσάρουν τις προτάσεις τους σε εντελώς άσχετα μέρη :-)
Η Ροδιά υποβάλλει μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα για την ενεργειακή πολιτική της αυτοδιοίκησης, σε πρόσφατο post μου για ..τους θεωρητικούς της δημοσιογραφίας των πολιτών:
Η Ροδιά υποβάλλει μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα για την ενεργειακή πολιτική της αυτοδιοίκησης, σε πρόσφατο post μου για ..τους θεωρητικούς της δημοσιογραφίας των πολιτών:
Μερικά ερωτήματα που έχω:Ο Poetic Justice βρίσκει το νήμα, και σχολιάζει παρακάτω:.. για τους υποψήφιους δημοτικών ΚΑΙ βουλευτικών εκλογών τις έβαλα[.. τις ερωτήσεις]. Αλλά, θα μου πεις ότι οι εκλεκτοί του λαού πού να ξέρουν τι θα πει "ενέργεια"..? Μπορεί να νομίζουνε κιόλας ότι είναι μια εκδήλωση που γίνεται στο Γκάζι από κάτι τρελούς που πηδολογάνε για να (ή για να μη) στρίψει ο άξονας της γής!
- Γιατί δεν ακολουθούν οι Δήμαρχοι το παράδειγμα του Δημαρχείου Πυλαίας που είναι αυτάρκες σε ενέργεια από τη μελέτη που ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ στην αυλη του..? (ήπια ενέργεια από τρύπες στο έδαφος σε βάθος 60 μ.)
- Υπάρχουν ένα σωρό μελετες ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΕΣ στα συρτάρια της Σχολής Μηχανολόγων (κλπ) του ΕΜΠ (υποθέτω και στα συρτάρια και άλλων Πολυτεχνικών Σχολών). ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ δεν επιδοτεί την εφαρμογή τους σε Δημόσια Κτίρια..?..ίσως επειδή τα περισσότερα είναι νοικιασμένα..
- Τι θα γίνει με τα λεωφορεία που κινούνται με υδρογόνο..? Υπάρχει η μελέτη, υπάρχει το μοντέλο, γιατί δεν κυκλοφόρησαν ακόμα..?
- Πού είναι η σχετική νομοθεσία για την πώληση ηλ. ρεύματος από ιδιώτες στη ΔΕΗ..?
4. Πού είναι η σχετική νομοθεσία για την πώληση ηλ. ρεύματος από ιδιώτες στη ΔΕΗ..?Και ο Πάνος επεκτείνει τον προβληματισμό:
- Πότε θα αποσυμφορηθεί το κέντρο της πόλεις από τις λειτουργίες που δε μπορεί πια να σηκώσει; Πότε θα μεταφερθούν το ΑΠΘ, η ¨Εκθεση και τα νοσοκομεία και θα χοροθετηθούν περιφερειακά- απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού; Πότε το κέντρο της πόλης θα ξαναγίνει προσπελάσιμο για τους κατοίκους; Πότε οι τοπικοί άρχοντες θα απαλλαγούν από το σύνδρομο "να κάνουμε ένα ακόμα υπόγειο πάρκινγκ;" (που δε λύνει, αλλά οξύνει τα προβλήματα) και θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του;
- Πότε ο σχεδιασμός των λειτουργιών της πόλης θα γίνεται με βάση τα συμφέροντα των κατοίκων και όχι μιας ομάδας ιδιοκτητών; Πότε θα πάψουν να προγραμματίζονται και να υλοποιούνται έργα - τέρατα, όπως η επέκταση του αεροδρομίου και η υποθαλάσσια αρτηρία, εις βάρος των κατοίκων και της ποιότητας ζωής στην πόλη;
- Πότε η Θεσσαλονίκη θα αντιμετωπίσει το γεγονός ότι αναπτύσσεται οικιστικά χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο; Πότε θα λειτουργήσουν ΣΩΣΤΑ βασικές υποδομές, όπως ο βιολογικός καθαρισμός, και θα υλοποιηθούν οι καινούριες, όπως ένας πραγματικός και ασφαλής ΧΥΤΑ; Πότε θα δούμε να υλοποιούνται δράσεις όπως αυτές που περιέγραψε η Ροδιά, σε προηγούμενο σχόλιο;
Έχουν μαλλιάσει τα blog μας...
..να γράφουμε και να ξαναγράφουμε για τα προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης. Ακολουθεί λίστα με δικά μου σχετικά παλιότερα posts από το προσωπικό μου blog, για να μην επαναλαμβάνομαι κι εδώ (δεν προλαβαίνουμε, λέμε!)
Αν έχετε γράψει κι εσείς παλιότερα κείμενα για την πόλη και θέλετε να μοιραστείτε τον πόνο σας, στείλτε ή ανεβάστε τα links στο frappelections.
Αναπλάσεις κι αστικές υποδομές
- Αλλάζω μια ΔΕΘ μ' ένα πάρκο, μέρος 2ο (13/9/06)
- Marble madness (2/7/06)
- Αριστοτέλους - Ατσαλάκωτος: 1 - 0 (26/5/06)
- Our last, best hope for ..frappe? (9/5/06)
- Ανάπλαση ή αντιπερισπασμός; (7/5/06)
- Νισάφι πιά, Θεσσαλονίκη (13/4/06)
- Λωλοστεφάνεια Θεσσαλονίκης (7/4/06)
- Συντριβανάτη ανάπλαση (5/4/06)
- Αέρα! (και ήλιο) (6/3/06)
- Καλα(σ)τραβό-city (3/10/05)
- Το μέλλον της Θεσσαλονίκης (10/4/05)
- Τα όνειρα των πόλεων (10/3/05)
- Η καταφρονεμένη Νύφη (5/9/04)
- Φωτιά στα μπατζάκια μας (16/7/06)
- Πράσινες ταράτσες ή άλογα; (6/5/06)
- Και η "ακτινορύπανση" συνεχίζεται... (24/3/06)
- Καμένη γη (8/5/05)
- Ασυδοσία μέχρι κεραίας (15/5/05)
- Θεσσαλονίκη, μεγάλη ρυπο-μάνα (23/2/05)
- Οχλήσεις και τα μυαλά στα κάγκελα (14/5/06)
- Οχηματομαχίες κι εφαρμοσμένα μαθηματικά (7/4/05)
- Πόλη-σούπα (16/11/04)
- Οι τρομοκράτες των δρόμων (29/9/04)
- Πρέπει νά'σαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα (22/9/04)
- 1ο Ελληνικό Συνέδριο Bookcrossing (15/7/06)
- Κουλτούρα και χημεία (3/6/06)
- The longest day (16/5/06)
- Get rhythm! (16/5/06)
- Ευχαριστούμε που ενοχλείτε (5/5/06)
- Don't rain on their parade (29/3/06)
- Παμ' Μαγραθέα (6/7/05)
- Λήξις συναγερμού; (2/12/04)
- Θεσσαλονίκη unplugged (3/7/06)
- Κρυφό σχολειό 2005: Open Source και wireless (13/11/04)
26 Σεπτεμβρίου 2006
20-2 μείνανε...
Ένα blog της τελευταίας στιγμής, με χρόνο ζωής μέχρι τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές στη Θεσσαλονίκη (a. ka. Νύμφη του Θερμαϊκού, Μεγάλη Φτωχομάνα, Πόλη Ερωτική, Συμπρωτεύουσα, Συμβασιλεύουσα, Μεταβυζαντινή Ντίσνεϊλαντ).
Για την απίθανη περίπτωση που κάποιοι πολιτικοί έχουν στήσει αυτί και αφουγκράζονται το διαδίκτυο, στείλτε τις προτάσεις και τα παράπονά σας εδώ, για να τα βρούν μαζεμένα και να μην χρειαστεί να ψάχνουν.
Ελάτε να μεταφέρουμε την ανησυχία μας για τα χάλια της πόλης στους υποψηφίους Δημάρχους και Νομάρχες, να απαιτήσουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, να προτείνουμε αυτονόητες λύσεις για προβλήματα καθημερινά ή απλά να βγάλουμε το άχτι μας, αφού πάλι θα μας αγνοήσουν μόλις ανοίξουν οι κάλπες για την καταμέτρηση των ψήφων.
Δεν θέλουμε πολυσπούδαστες εκθέσεις, δυναμικές παρουσιάσεις και βιβλιογραφικές αναφορές: γράψτε τα όπως τα σκέφτεστε και στείλτε τά μας, ή γραφτείτε στο blog κι ανεβάστε τα μόνοι σας. Μην περιμένετε σοβαρή αρχισυνταξία και εκτενείς συζητήσεις στα σχόλια' δεν προλαβαίνουμε, κι εξάλλου οι πολιτικοί έχουν μάθει να διαβάζουν μόνο τους πηχιαίους τίτλους.
Δώστε τα κουκιά σε όποιους θέλετε -και σ' όποιους αντέχετε- αλλά, πριν απ' αυτό, δώστε τα post σας στο frappelections. Για να μπορείτε να λέτε μετά κι εσείς: "εγώ σας τα 'λεγα"!
Για την απίθανη περίπτωση που κάποιοι πολιτικοί έχουν στήσει αυτί και αφουγκράζονται το διαδίκτυο, στείλτε τις προτάσεις και τα παράπονά σας εδώ, για να τα βρούν μαζεμένα και να μην χρειαστεί να ψάχνουν.
Ελάτε να μεταφέρουμε την ανησυχία μας για τα χάλια της πόλης στους υποψηφίους Δημάρχους και Νομάρχες, να απαιτήσουμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, να προτείνουμε αυτονόητες λύσεις για προβλήματα καθημερινά ή απλά να βγάλουμε το άχτι μας, αφού πάλι θα μας αγνοήσουν μόλις ανοίξουν οι κάλπες για την καταμέτρηση των ψήφων.
Δεν θέλουμε πολυσπούδαστες εκθέσεις, δυναμικές παρουσιάσεις και βιβλιογραφικές αναφορές: γράψτε τα όπως τα σκέφτεστε και στείλτε τά μας, ή γραφτείτε στο blog κι ανεβάστε τα μόνοι σας. Μην περιμένετε σοβαρή αρχισυνταξία και εκτενείς συζητήσεις στα σχόλια' δεν προλαβαίνουμε, κι εξάλλου οι πολιτικοί έχουν μάθει να διαβάζουν μόνο τους πηχιαίους τίτλους.
Δώστε τα κουκιά σε όποιους θέλετε -και σ' όποιους αντέχετε- αλλά, πριν απ' αυτό, δώστε τα post σας στο frappelections. Για να μπορείτε να λέτε μετά κι εσείς: "εγώ σας τα 'λεγα"!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Εδώ, Νόμος 3468/06.
Ένα καλό διαφωτιστικό άρθρο που υπέπεσε στην αντίληψή μου.
Δυστυχώς όμως, "εμπόδια" ξεφύτρωσαν στην εφαρμογή του. ΄Οχι, δε θα ξεφύτρωναν :-p
Έχει πολύ μέλλον ακόμα...