Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα ψηφίσω στις εκλογές.
Έχω όμως στο μυαλό μου ακόμα τον πατέρα μου να δίνει οδηγίες σε οδηγούς που έχουν χαθεί έξω από το σπίτι μας στην Άνω Πόλη της θεσσαλονίκης : "όλο δεξιά στις δύο επόμενες διασταυρώσεις..." όπου είναι έτοιμοι να τον ευχαριστήσουν για τις οδηγίες του πριν προσθέσει : "αν και θα έπρεπε να είναι Όλο Αριστερά!" για να δείς από τις φάτσες των οδηγών ποιος είναι die hard δεξιός, ποιος είναι στη μέση, ποιος ψηφίζει ΚΚΕ (δεν είναι αριστερά , είναι Το Κόμμα!), και ποιός έχει μείνει να κρατά τη σημαία μιας αριστεράς που αν και ελπίζεις ότι θα σε βγάλει εκεί που θέλεις, σταματάς στην άκρη του δρόμου για οδηγίες.
Πέρα από τον συγκεκριμένο χρωματισμό όμως, πρέπει να διαλέξω και που ακριβώς θα πάει η ψήφος (Αριστερά?Αριστερότερα της αριστεράς?Στο Κόμμα?--ένα είναι το Κόμμα, τα είπαμε αυτά) . Η μεγαλύτερη μαλακία βέβαια είναι η εξής: Αν ψηφίσω αριστερότερα της αριστεράς, εμμέσως η ψήφος ενισχύει το πρώτο κόμμα. Άρα ο εκλογικό σύστημα με τη μία με έχει βγάλει στην εθνική οδό στο τμήμα του Μαλλιακού κόλπου. Εγώ θά θελα από την άλλη να ψηφίσω Αριστερά, αλλά το τιμόνι να με βγάλει σε δρόμους σαν το κατάστρωμα της γέφυρας Ρίου Αντιρρίου: τεχνολογικό θαύμα, απολαμβάνεις την φύση και τη θέα και είσαι μια χαρά με μόνο με 80χλμ ανα ώρα, ενώ αν χρειαστεί πιάνεις 160 μια χαρά. Από την άλλη μέχρι στιγμής όταν ψήφιζα Αριστερά, το τιμόνι με έβγαζε σε κάτι φιδογυριστούς δρόμους, με τη μια φουρκέτα πάνω στην άλλη, με αλλαγές ταχύτήτων για να φρενάρεις αλλά και να επιταχύνεις, σε τοπία που ήταν δύσκολα να φτάσεις μεν, αλλά κατέτρωγες με τα μάτια σου τη φύση και το μικρό χωριό που είχε αναρτηθεί από τους ουρανούς στον επόμενο λόφο δε. Εδώ λοιπόν να εκμυστηρευτώ και το εξής : μου αρέσουν αυτές οι διαδρομές, είναι δύσκολες αλλά σε αμείβουν με το παραπάνω όταν ξέρεις πως να οδηγήσεις .
Σαν σημείωση όμως να πω και το άλλο: Εκτός από μένα οδηγά και η γυναίκα μου, με την οποία έχω κάνει πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο (υπόψην, το αυτοκίνηο είναι δικό Της.) Θεωρητικά μιλώντας είμαι καλύτερος οδηγός (αν πιστέψουμε τη γυναίκα μου). Παρόλαυτά δεν οδηγάω μόνο εγώ, αλλά και αυτή, και μάλλιστα παρόλο που ένα άτομο κρατάει το τιμόνι, ο συνοδηγός έχει τον χάρτη στα χέρια του, δίνει οδηγίες, κρατά τον οδηγό σε εγρήγορση, σημειώνει ενδιαφέροντα τοπία για να επισκεφτούμε στον γυρισμό, σε γενικές γραμμές συμμετέχει στην ολοκλήρωση μιας απίθανης οδηγικής εμπειρίας.
Για μένα αυτό είναι το μέλλον στο οποίο θα πρέπει να βρεθεί η χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου. Με οδηγό αλλά και συμμετέχων συνοδηγό. Και θα πρέπει να βρούμε και μια άλλη λέξη για τις δεξιές στροφές πχ σκόρδο - κρεμμύδι. Για να μην αναγκάζεται η αριστερά να φαίνεται πως βγάζει το αυτοκίνητο έξω από τον δρόμο.
Πέρα από τον συγκεκριμένο χρωματισμό όμως, πρέπει να διαλέξω και που ακριβώς θα πάει η ψήφος (Αριστερά?Αριστερότερα της αριστεράς?Στο Κόμμα?--ένα είναι το Κόμμα, τα είπαμε αυτά) . Η μεγαλύτερη μαλακία βέβαια είναι η εξής: Αν ψηφίσω αριστερότερα της αριστεράς, εμμέσως η ψήφος ενισχύει το πρώτο κόμμα. Άρα ο εκλογικό σύστημα με τη μία με έχει βγάλει στην εθνική οδό στο τμήμα του Μαλλιακού κόλπου. Εγώ θά θελα από την άλλη να ψηφίσω Αριστερά, αλλά το τιμόνι να με βγάλει σε δρόμους σαν το κατάστρωμα της γέφυρας Ρίου Αντιρρίου: τεχνολογικό θαύμα, απολαμβάνεις την φύση και τη θέα και είσαι μια χαρά με μόνο με 80χλμ ανα ώρα, ενώ αν χρειαστεί πιάνεις 160 μια χαρά. Από την άλλη μέχρι στιγμής όταν ψήφιζα Αριστερά, το τιμόνι με έβγαζε σε κάτι φιδογυριστούς δρόμους, με τη μια φουρκέτα πάνω στην άλλη, με αλλαγές ταχύτήτων για να φρενάρεις αλλά και να επιταχύνεις, σε τοπία που ήταν δύσκολα να φτάσεις μεν, αλλά κατέτρωγες με τα μάτια σου τη φύση και το μικρό χωριό που είχε αναρτηθεί από τους ουρανούς στον επόμενο λόφο δε. Εδώ λοιπόν να εκμυστηρευτώ και το εξής : μου αρέσουν αυτές οι διαδρομές, είναι δύσκολες αλλά σε αμείβουν με το παραπάνω όταν ξέρεις πως να οδηγήσεις .
Σαν σημείωση όμως να πω και το άλλο: Εκτός από μένα οδηγά και η γυναίκα μου, με την οποία έχω κάνει πολλά ταξίδια με αυτοκίνητο (υπόψην, το αυτοκίνηο είναι δικό Της.) Θεωρητικά μιλώντας είμαι καλύτερος οδηγός (αν πιστέψουμε τη γυναίκα μου). Παρόλαυτά δεν οδηγάω μόνο εγώ, αλλά και αυτή, και μάλλιστα παρόλο που ένα άτομο κρατάει το τιμόνι, ο συνοδηγός έχει τον χάρτη στα χέρια του, δίνει οδηγίες, κρατά τον οδηγό σε εγρήγορση, σημειώνει ενδιαφέροντα τοπία για να επισκεφτούμε στον γυρισμό, σε γενικές γραμμές συμμετέχει στην ολοκλήρωση μιας απίθανης οδηγικής εμπειρίας.
Για μένα αυτό είναι το μέλλον στο οποίο θα πρέπει να βρεθεί η χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου. Με οδηγό αλλά και συμμετέχων συνοδηγό. Και θα πρέπει να βρούμε και μια άλλη λέξη για τις δεξιές στροφές πχ σκόρδο - κρεμμύδι. Για να μην αναγκάζεται η αριστερά να φαίνεται πως βγάζει το αυτοκίνητο έξω από τον δρόμο.
Αγάπη, τι θα μαγειρέψουμε το βράδυ?
5 σχόλια:
σύμφωνοι, αλλά τι γίνεται αν μ' αυτά και μ' αυτά βρεθούμε πάλι στο Μαλλιακό για να μην πω στο Μπράλο;
Ρίσκο, άμα βγούμε στον Μπράλο (που μια χαρά είναι αν θυμάμαι καλά) θα ξέρουμε να πορευτούμε αλλιώς. Πάντως δεν θα είναι "μια κάποια λύση" η όλη υπόθεση αλλά το διάφορο από τις κυβερνήσεις της τελευταίας τριαντακονταετίας.
Εγώ πάλι, ούσα συνοδηγός ενός δικού μου αυτοκινήτου [για αυτό ανέφερες την τυπική ιδιοκτησία;!] και άριστη μαγείρισσα [του Σαββατοκύριακου] σκεπτόμενη τις καθημερινές δυσκολίες που έχουμε εγώ κι εσύ, φίλε οδηγέ, στην συνεννόηση ενώ σαφώς αγαπιόμαστε και κινούμαστε προς τον ίδιο στόχο, μου φαίνεται ουτοπία [=φρουτοπία] η κοινή κυβέρνηση.
Θα συμφωνήσω με τον σοφό γνώστη θείο εκ Γρεβενών ότι μάλλον θα προτιμήσουν [προσυμφωνημένα] να πάμε σε δεύτερη Κυριακή από το να φορτωθούν έναν... συνοδηγό. Και οι μεν και οι δεν.
Το οτι φαίνεται ουτοπία δεν σημαίνει οτι δεν αξίζει να προσπαθήσεις...Το νόημα του ποστ ήταν Και αυτό. Στο κάτω κάτω και η αγάπη μια ουτοπία είναι :)
Love is (unleaded) fuel, you crazy kids. Happy mileage :-)
Δημοσίευση σχολίου