Πάνο σου στέλνω κάτι ενδιαφέρον.
Μόλις πέσαν στα χέρια μου κατι διαφημιστικά φυλλάδια του Παπαγεωργόπουλου. Αφού έμαθα απο αυτά οτι τώρα πιά θα μπορώ να κινούμαι άνετα στην πόλη με τρένα, πλοία, τράμ, μετρό, mini-buses και ποδήλατα, στην συνέχεια μαθαίνω οτι το δάσος του Σειχ-Σού κατεβαίνει οσονούπω μια βόλτα μέχρι τον Λευκό Πύργο!
Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατι μου ήρθε στο μυαλο ο στίχος του Καββαδία
"κατέβηκε ο Πολύγυρος και γίνηκε λιμάνι"
Γιώργας
Υ.Γ.
Το όνειρο του Δημάρχου είναι ο παραδείσιος κήπος της φωτογραφίας (δεν ξέρω άν διακρίνονται τα παγώνια στο βάθος)
6 σχόλια:
Απίστευτο! Κι όσο έλεγα ότι, δεν μπορεί, κάπου θα έχει όρια η φαντασία του συγκεκριμένου, με αφήνει άναυδο για μια φορά ακόμα...Τι άλλο έμεινε να ακούσουμε; Κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο Δενδροπόταμο; Πρότυπο επιταχυντή σωματιδίων τύπου CERN στη Θέρμη; Έναρξη ελληνικού διαστημικού προγράμματος με κινητές πλατφόρμες στο Θερμαϊκό;...
(κι η μεταφορά του δικού μου σχολίου)
Μπερδεύεσαι, Πάνο, Μακβέθ ήταν...
Act 5, Scene 3
Bring me no more reports; let them fly all: Till Birnam wood remove to Dunsinane,[..]
I will not be afraid of death and bane, Till Birnam forest come to Dunsinane.
και Act 5, Scene 5:
Messenger: Gracious my lord, I should report that which I say I saw, But know not how to do it.
Macbeth: Well, say, sir.
Messenger: As I did stand my watch upon the hill, I look'd toward Birnam, and anon, methought, The wood began to move.
Εμάς, άραγε, ποιός οιωνός θα μας πει πως θα γλυτώσουμε από τον Ατσαλάκωτο;
Κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο Δενδροπόταμο;
Γιατί όχι; Από φωτιά και τσεκούρι πέρασε η πόλη, στα Ατσαλάκωτα χρόνια' έτσι θα καλύψουμε και τα mininukes :-ppp
Πρότυπο επιταχυντή σωματιδίων τύπου CERN στη Θέρμη;
Έτσι πως κατάντησε την πόλη ο Ατσαλάκωτος, μιά μαύρη τρύπα είναι ότι πρέπει για να κάνουμε νέα αρχή...
(πλάκα κάνω, μην αρχίσετε πάλι όλοι περί μηδενισμού ;-p)
Έναρξη ελληνικού διαστημικού προγράμματος με κινητές πλατφόρμες στο Θερμαϊκό;...
Έι, το κάνανε κάτι πιτσιρίκια στο Red Thunder, γιατί όχι κι εμείς; ;-p
Κύριοι και κυρίες, χθες διάβασα μετά από καιρό ένθετο τοπικής κυριακάτικης εφημεριδές όπου οι 5 [μην είναι και παραπάνω!] υποψήφιοι καλούνταν να απαντήσουν σε 5 ερωτήματα για την πόλη μας...
το εν λόγω όνειρο, πράσινου άξονα δηλαδή που θα ξεκινάει απο το Σέιχ Σου, θα παίρνει σβάρνα το Τελόγλειο, το ΑΠΘ, την ΔΕΘ [που θα φύγει, ορκίζονται όλοι], το Γ σώμα στρατού [επίσης θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας], το Βυζαντινό μουσείο και το νέο δημαρχείο, το προτείνουν 2 ακόμη υποψήφιοι εκτός από τον Ατσαλάκωτο.
Μόνο που και οι δύο λένε να σταματήσει η ανέγερση του δημαρχειακού μεγάρου [όχι και του πάρκινγκ βεβαίως!]
Μέχρι κι ενοχές είχα που τον έβγαλα Παπαροεργόπουλο αλλά... τελικώς δεν ήταν άδικο για κάποιον που το πάει ως τη θάλασσα το Σέιχ Σου, επειδή του ξέφυγε το μολύβι!
Μαυρίστε τον!
Γιώργη Χολιαστού
ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ ΤΗΣ 24-7-08 ΣΤΟΝ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΆ
Όταν έγινε το συμβάν στο επισκευαζόμενο καράβι, βρισκόμουν στην περιοχή. Έτρεξα γρήγορα εκεί γιατί μόνον ακουστά είχα για τα κάθε φορά επακολουθούντα, όμως δεν τα είχα δει.
Τα πτώματα των οχτώ ανδρών κείτονταν πρόχειρα πάνω σε ένα σεντόνι στρωμένο στο έδαφος.
Γύρω οι συγγενείς με πρόσωπα γεμάτα στενοχώρια και αδημονία.
Εκεί φτάνοντας έμαθα ότι υπάρχουν και τέσσεροι τραυματίες.
Στάθηκα μαζί με τους άλλους που ήταν εκεί, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα.
Αμέσως κατέφτασε στον τόπο της τραγωδίας ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.
Όταν πλησίασε στο χώρο, οι νεκροί φάνηκε να παίρνουν ένα ροζ χρώμα, που αν δεν ήξερε κανείς ότι είναι σκοτωμένοι, θα τους έπαιρνε για ζωντανούς που κοιμούνται.
Όταν ο υπουργός έδωσε εντολή να αρχίσει αμέσως η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης, ο πρώτος από αριστερά νεκρός ανάδεψε τα χέρια του, άνοιξε τα μάτια, είδε γύρω του και σηκώθηκε.
Πρώτα πήγε και έπεσε στην αγκαλιά των δικών του γεμάτος χαρά. Όταν τελείωσε αυτό πήρε θέση ανάμεσα στους άλλους εργάτες που περιμένανε, φωνάζοντας κιόλας ενάντια στον υπουργό και στην κυβέρνηση.
Ο επικεφαλής των εργατών πήρε ένα μεγάφωνο και είπε: «μας βάζουν να δουλεύουμε χωρίς να έχουν παρθεί μέτρα ασφαλείας στο χώρο δουλειάς…Στο συγκεκριμένο καράβι έγινε έλεγχος των μέσων ασφαλείας πριν από ημέρες, τα μέτρα βρέθηκαν ανεπαρκή, όμως οι δουλειές σταμάτησαν για μια μέρα μόνο. Την επόμενη, κάτω από την πίεση των πλοιοκτητών, η δουλειά ξανάρχισε…»
Αμέσως όταν ειπώθηκαν αυτά ο δεύτερος νεκρός εργάτης σηκώθηκε, τίναξε τις σκόνες από πάνω του και πήγε να πλυθεί από τις μαυρίλες που του είχε αφήσει η έκρηξη του θανάτου του. Κατόπιν πήγε στη στάση να πάρει το αυτοκίνητο για να πάει στο σπίτι του-ήταν αλλοδαπός και δεν είχε συγγενείς στην Ελλάδα.
Μετά και τη δεύτερη νεκρανάσταση το συγκεντρωμένο πλήθος ένιωσε πιο ανακουφισμένο.
Ύστερα όλοι οι παρευρισκόμενοι βάλθηκαν να ανοίγουν όσα ραδιοφωνάκια ή φορητές τηλεοράσεις είχαν μαζί τους και αφού ρύθμισαν την ένταση στη διαπασών τα τοποθέτησαν κοντά στους νεκρούς ώστε να φτάνουν ως αυτούς όσα λόγια έβγαιναν από τις συσκευές αυτές.
Και δεν άργησε να μιλήσει κάποιος επίσημος.
Ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Και ακούστηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να λέει ότι οι υπεύθυνοι σπαταλούν τα χρήματα όχι για τη βελτίωση των συνθηκών δουλειάς των εργατών, αλλά για να πλουτίζουν και πως όταν αναλάβει αυτός την διακυβέρνηση της χώρας τα πράγματα θα αλλάξουν. Τότε είναι που και τρίτος νεκρός αναστήθηκε.
Μερικά μπράβο ακούστηκαν για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Η προσωρινή ανακούφιση όμως διάρκεσε μόνο λίγο, αφού δεν ακούγονταν άλλα σχόλια επισήμων και άλλες καταδικαστικές για τους υπεύθυνους φωνές από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις.
Γιατί αργούσαν;
Μα να! ο εκπρόσωπος Τύπου της Κυβέρνησης ανάστησε άλλους δύο μονομιάς όταν εδήλωσε ότι θα επιβληθούν οι ανάλογες κυρώσεις στους υπεύθυνους της έκρηξης στο καράβι.
Δύο ακόμη σηκώθηκαν όταν στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακοίνωσε ότι λυπάται πολύ για το κακό που χτύπησε τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία. Ήταν οι πιο ζωηρές εγέρσεις.
Μερικοί σχολίασαν ότι με τέτοια λύπη που είχε κυριεύσει τον Πρώτο Πολίτη της Δημοκρατίας μας θα έπρεπε να είχε σηκωθεί και ο όγδοος νεκρός. Και έλεγαν μεταξύ τους τι άλλο περιμένουμε πια μετά από την ομιλία του Προέδρου.
Μα τους έκοψε τα ψιθυρίσματα η φωνή της κυρίας Παπαρήγα που δήλωσε πως για ό,τι έγινε φταίνε όλοι οι διατελέσαντες μέχρι σήμερα υπουργοί Εμπορικής Ναυτιλίας. Μέσα σε πανηγυρισμούς και χειροκροτήματα αναστήθηκε και ο όγδοος νεκρός.
Και όλοι πια έφυγαν από τον τόπο που με τόσην αγωνία και με τόσο πόνο τους είχε ποτίσει, ευχαριστώντας μέσα από τα βάθη της ψυχής τους την κυβέρνηση και τους άλλους επισήμους που έκαναν γρήγορα τις δηλώσεις τους για τη δυσάρεστη κατάσταση που είχε προκύψει..
Ο Πρωθυπουργός από σεμνότητα και ταπεινότητα άφησε να μιλήσουν όλοι οι άλλοι πριν και αυτός πει τα δικά του. Εξάλλου δεν υπήρχανε άλλοι νεκροί, για τους τραυματίες μίλησε μόνο. Και το Θριάσιο έδωσε αμέσως τα εξιτήρια στους τέως τραυματίες, που τα είχε κιόλας έτοιμα, γιατί είχε μάθει ότι ο πρωθυπουργός θα μιλήσει τελευταίος και ότι η ομιλία του θα αφορούσε στους τραυματίες.
Έτσι έλαβε αίσιο τέλος το συμβάν και καθένας πήγε στη δουλειά του, ευχόμενος να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, επειδή, αν και ήταν σίγουροι όλοι ότι οι υπεύθυνοι θα έκαναν και πάλι γρήγορα τις σωτήριες δηλώσεις τους, μα όσο να το κάνεις η όλη υπόθεση ήτανε μια ταλαιπωρία.
Και φεύγοντας κι εγώ από εκει, με δυσκολία κατάφερα να μην αφήσω να κυλίσουν τα δάκρυα που ανέβαιναν στα μάτια μου όταν αναλογιζόμουν σε ποια υπέροχη πατρίδα ζω-την πατρίδα των λόγων που με αυτούς όλα γίνονται.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου